Σημασία του ζωοπλαγκτόν στο πόσιμο νερό και στο νερό κολυμβητικών δεξαμενών

17 Μαΐου 2022

Η μίανση του γλυκού νερού από βακτήρια που προέρχονται από το εντερικό περιεχόμενο των ζώων και του ανθρώπου, αποτελεί μείζονα ανησυχία όσον αφορά το πόσιμο νερό και τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες που εκπορεύονται από την εκμετάλλευση αυτού του γλυκού νερού (π.χ. κολυμβητικές δεξαμενές). Οι οικολογικές αλληλεπιδράσεις που προάγουν την επιμονή των βακτηρίων κοπρανώδους προέλευσης και υποβοηθούν τη διαρκή ανίχνευσή τους, εξακολουθούν να μην έχουν μελετηθεί αρκετά. Πρόσφατη μελέτη Ιταλών επιστημόνων κατάφερε να αποδώσει την επιβίωση του μικροοργανισμού Escherichia coli (κοινό κολοβακτηρίδιο), που αποτελεί τον σημαντικότερο δείκτη κοπρανώδους μίανσης του νερού και των τροφίμων γενικότερα, στην παρουσία ζωοπλαγκτόν. Η μελέτη αυτή καθίσταται σημαντική για την οικολογική συσχέτιση και τη μικροβιολογική ασφάλεια του νερού με περιβαλλοντικούς δείκτες.

Στη συγκεκριμένη μελέτη αποδείχθηκε ότι το ζωοπλαγκτόν του γένους Daphnia μπορεί να προσλάβει στελέχη E. coli και να τα απελευθερώσει ξανά ζωντανά, αποτελώντας προσωρινό ξενιστή για τα βακτήρια στο γλυκό νερό. Βέβαια, από τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται ότι η προηγούμενη συσχέτιση μεταξύ ζωοπλαγκτόν και E. coli δεν παρατείνει τη μακροπρόθεσμη επιβίωση του E. coli, ωστόσο σε χαμηλούς πληθυσμούς κολοβακτηριδίων δεν μειώνει σημαντικά επίσης τον αριθμό των βακτηρίων. Τελικά, με την εν λόγω μελέτη υποδηλώνεται ότι μπορεί μεν η συσχέτιση του E. coli με το ζωοπλαγκτόν του γένους Daphnia να είναι μόνο προσωρινή, αλλά τα κύτταρα παραμένουν βιώσιμα, γεγονός το οποίο με τη σειρά του μπορεί να διευκολύνει μια πιθανή ανταλλαγή γενετικού υλικού και μια πιθανή γονιδιωματική προσαρμογή μικροοργανισμών, μεταξύ άλλων και παθογόνων, στο περιβάλλον του γλυκού νερού.

Τα Αναλυτικά Εργαστήρια Αθηνών παρακολουθούν την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης για την ασφάλεια του νερού όλων μας!

Πηγή: Di Cesare et al., 2022. Zooplankton as a Transitional Host for Escherichia coli in Freshwater. Appl. Environ. Microbiol., Vol. 88 https://doi.org/10.1128/aem.02522-21

LinkedIn